Wilki a dieta

W ostatnim czasie ukazały się interesujące artykuły dotyczące diety wilków.

Oba dotyczą innych obszarów, ale są kolejnym przykładem kiedy drapieżnik przystosowuje się do panujących warunków siedliskowych i korzysta z dostępnej bazy żerowej.

W pierwszych badaniach w Puszczy Romnickiej, która znajdę się na granicy z Litwą i Rosją (Nowak i in .2024) wykazano, iż prawie połowa diety wilka obejmowała bobry najprawdopodobniej z powodu trzykrotnego wzrostu zagęszczenia tych gryzoni.

wilcze odchody

Z kolei ponad 20-letnie badania prowadzone w Niemczech (Lippitsch i in. 2024) na podstawie 11 225 odchodów wskazują, że wilki odżywiają się głównie dzikimi kopytnymi, które stanowią ponad 94% ich diety. W Niemczech wilki żyją w krajobrazie zdominowanym przez człowieka, a główny pokarm tego drapieżnika to sarna i dzik, przy czym na większości terytoriów w składzie diety dominują sarny.

W zależności od dostępność pokarmu jelenie i daniele mogą również stanowić dużą część diety.

Sezonowe i terytorialne zróżnicowanie diety odnotowano nawet na terytoriach bezpośrednio sąsiadujących.

Wilki preferują polowanie na młode osobniki z wyjątkiem muflona, który lokalnie prawie zniknął (gatunek obcy).

Skład diety wilka zależy przede wszystkim od dostępności i zagęszczenia ofiar. Badanie potwierdziło, że wilki w Niemczech żywią się głównie dzikimi ssakami kopytnymi i rzadko zjadają zwierzęta hodowlane. W prezentowanym badaniach dostępne dane nie wykazały wpływu diety wilka na dynamika populacji autochtonicznych dzikich zwierząt kopytnych.

wilk

Literatura

Lippitsch, P., Kühl, H., Reinhardt, I. et al. Feeding dynamics of the wolf (Canis lupus) in the anthropogenic landscape of Germany: a 20-year survey. Mamm Biol (2024). https://doi.org/10.1007/s42991-024-00399-2

Sabina Nowak, Maciej Szewczyk, Kinga M. Stępniak, Iga Kwiatkowska, Korneliusz Kurek, Robert W. Mysłajek, Wolves in the borderland – changes in population and wolf diet in Romincka Forest along the Polish–Russian–Lithuanian state borders, „Wildlife Biology”: doi.org/10.1002/wlb3.01210